This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Passionate about writing, dedicated to learning, reliable in service.
Account type
Freelance translator and/or interpreter
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Polish: The European Marine Strategy General field: Science Detailed field: Environment & Ecology
Source text - English The European Marine Strategy
The “Thematic Strategy on the Protection and Conservation of the Marine Environment” aims to ensure that all European seawaters are in good environmental status by 2021. This ambitious Marine Strategy, launched by the Commission on 24 October 2005, targets the protection of the marine environment and is also the key component of the future Maritime Policy, which has been proposed by the Commission. Coastal and marine ecosystems are among the world’s most productive ecosystems and provide a wide range of services to society. However, the marine environment is under significant pressure. The UN Millennium Ecosystem Assessment point out that human activity is the main cause of degradation and loss of marine species and habitats, and forecasts “ a great risk of collapse of all major fish stocks and climate change-induced sea-level rise (with mean value of 0.5-0.7 m)”. Although some significant improvements in the quality status of seas surrounding Europe have been achieved and some of the worsening pollution trends have been halted or reversed, a large number of problems have yet to be fully addressed and major threats still persist. The reasons for this include:
• a complex and inadequate legal framework for the management of the seas within and outside the EU, and the number of actors concerned;
• gaps in basic knowledge, due to a lack of alignment between research priorities and needs;
• a lack of an integrated marine protection policy.
Taking into account the underlying problems that affect the marine environment, the Sixth Environmental Action Programme (6th EAP) considered the conservation and protection of the marine environment as a key environmental priority. In 2002 the European Commission adopted the Communication “Towards a strategy to protect and conserve the marine environment”. After three years, this communication was followed by a “Thematic Strategy on the Protection and Conservation of the Marine Environment”. The Commission proposed a “Marine Strategy Directive”, requiring Member States to take measures to achieve good environmental status for all the EU’s marine waters by 2021. To this end, they have to prepare and implement programmes of measures in close cooperation with other Member States and third countries that share the same waters, through the development of marine strategies for its marine waters. Cooperation between EU Member States and with countries outside the EU would be encouraged within the framework of existing Marine Regional Conventions (OSPAR, HELCOM, Barcelona Convention and the Bucharest Convention).
Regional marine strategies will contain a detailed assessment of the state of the environment, a definition of “good environmental status” at a regional level and the establishment of clear environmental targets and monitoring programmes. To take account of regional differences, the Commission’s proposal puts forward a “two level approach that sets out common objectives and principles to be implemented at regional level. As a result, Member States sharing a marine area will be responsible for working in close cooperation to ensure the good environmental status of their common waters.
The Ecosystem approach
The Convention on Biological Diversity (CBD) defines the ecosystem approach as “a strategy for the integrated management of land, water and living resources that promotes conservation and sustainable use in an equitable way”. The CBD also recognizes that “humans, with their cultural diversity, are an integral component of ecosystems”. The proposal for the Marine Strategy is based on the ecosystem approach and focuses on the integrated management of human activities.
Extensive work on application of the ecosystem approach to the marine environment was carried out during a stakeholder consultation process before the adoption of the Strategy. This approach is instrumental to the sustainable development of Europe’s oceans and seas and to the effective protection of the marine environment. It builds upon concepts such as “favourable status of conservation” and “good ecological status”. It should apply to all areas, including coastal seas, territorial waters, exclusive economic zones or equivalent ones as well as all activities taking place in these areas that affect the marine environment. The endorsement of this approach results in well-defined way of working that starts with the consideration of the objectives stemming from the Vision or desired state adopted for the marine environment in general and the existing principles and obligations that apply. These objectives have to be put into action. The effectiveness of the actions has to be monitored by using indicators and targets that will allow further adjustments of the actions to ensure that the objectives are eventually achieved.
The Marine Strategy and the new EU Maritime Policy
In addition, the European Commission is launching a wide debate on an EU Maritime Policy that coordinates the current sectoral policy approach. On 7 June 2006 the European Commission published a Green Paper titled “Towards a future Maritime Policy for the Union: A European vision for the oceans and seas”. It aims to accomplish the objectives of the Lisbon Strategy and integrate many related maritime policy areas such as transport, renewable energies, trade, tourism, fisheries, aquaculture, marine research, coastal and harbor industries. The Marine Strategy will constitute the “main environmental pillar of the EU Maritime Policy” and be seen as the environmental component of the overall policy. A period of consultation with citizens and stakeholders has followed, starting 7 June 2006 and ending 30 June 2007. All documents, including the Green Paper and information of events, can be found on the Commission’s maritime website.
Natura 2000 and the Marine Strategy
Rather than creating new legal provisions or requirements for designating Marine Protected Areas (MPA’s), the proposed Directive supports the full implementation of the Natura 2000 ecological network in the marine environment under the Habitats and Birds Directives, as an important contribution to achieving good environmental status of marine waters.
The proposed marine strategy requires the Member States to identify measures that need to be implemented in order to achieve good environmental status, taking into consideration the measures relevant for MPA’s in general. Measures aimed at achieving the conservation objectives set for Natura 2000 sites included in a marine region should then be inserted in the plan of measures for the region as a whole.
Translation - Polish Europejska Strategia Morska
Celem „Strategii Tematycznej, dotyczącej Ochrony i Zachowania Środowiska Morskiego” jest zapewnienie dobrego stanu środowiskowego wszytkich europejskich wód morskich do 2021 r. Ustanowiona 24 października 2005 r. przez Komisję Europejską ambitna Strategia Morska ma na celu ochronę środowiska morskiego i stanowi kluczowy element w zaproponowanej przez Komisję Europejską przyszłej Polityce Morskiej. Do ekosystemów najbardziej wydajnych na poziomie globalnym należą ekosystemy przybrzeżne i morskie, które dostarczają społeczeństwu szeroki zakres usług. Środowisko morskie jest jednakże poddawane znacznym naciskom. Milenijna Ocena Ekosystemów ONZ podkreśla, iż aktywność ludzka jest główną przyczyną degradacji i utraty morskich gatunków i siedlisk i przewiduje „wysokie niebezpieczeństwo zubożenia wszystkich głównych zasobów rybnych oraz podniesienie się poziomu morza spowodowanego przez zmianę klimatu (średnio o 5.5 – 0.7 m). Pomimo, iż poprawiono jakość mórz otaczających Europę oraz zatrzymano lub odwrócono niektóre tendencje pogarszające zanieczyszczenie, wciąż pozostaje ogromna ilość problemów do rozwiązania i główne zagrożenia nie ustępują. Powodem są:
• złożona i nieadekwatna struktura prawna w zarządzaniu gospodarką morską na terenie Unii Europejskiej jak i poza nią oraz liczba stron zaangażowanych.
• luki w podstawowej wiedzy powstające z braku wyrównania pomiędzy priorytetami badań naukowych a potrzebami.
• brak zintegrowanej polityki ochrony środowiska morskiego.
Biorąc pod uwagę podstawowe problemy mające wpływ na środowisko morskie, Szósty Program Działań na rzecz Środowiska traktuje zachowanie i ochronę środowiska morskiego jako kluczowy priorytet środowiskowy. W 2002 r. Komisja Europejska przyjęła komunikat “ W kierunku strategii ochrony i zachowania środowiska morskiego”. Następnie, po trzech latach, pojawił się kolejny „Strategia tematyczna na rzecz ochrony i zachowania środowiska morskiego”. Komisja Europejska zaproponowała Dyrektywę w sprawie Strategii Morskiej, wymagającej od państw członkowskich podjęcia działań dla osiągnięcia dobrej jakości środowiska wszystkich wód morskich Unii Europejskiej do 2021 r. Wobec tego, państwa członkowskie muszą przy współpracy z innymi państwami członkowskimi i państwami trzecimi, dzielącymi wspólne wody morskie, opracować i wdrożyć programy działań, poprzez rozwój strategii morskich na rzecz własnych wód morskich. Współpraca między państwami członkowskimi i państwami spoza Unii Europejskiej zaistnieje w ramach aktualnej Regionalnej Konwencji Morskiej (OSPAR, HELCOM, Konwencja Barcelońska i Konwencja z Bukaresztu).
Regionalne strategie morskie będą zawierały szczegółową ocenę stanu środowiska tzw. definicję „dobrej jakości środowiska” na poziomie regionalnym oraz ustanowienie jasnych celów odnośnie środowiska i programów monitorowania. Mając na uwadze różnice regionalne, Komisja Europejska proponuje podejście oparte na “dwóch poziomach”, określające wspólne cele i zasady do realizacji na poziomie regionalnym. W wyniku tego, państwa członkowskie dzielące wspólne obszary morskie, będą odpowiedzialne za bliską współpracę aby zapewnić dobrą jakość środowiska i wspólnych wód morskich.
Podejście ekosystemowe
Konwencja o Różnorodności Biologicznej definiuje podejście ekosystemowe jako strategię dla zintegrowanego gospodarowania ziemią, wodą oraz żywymi zasobami, promującą ochronę oraz zrównoważone i uczciwe użytkowanie. Konwencja o Różnorodności Biologicznej uznaje iż „ ludzie wraz ze swoją różnorodnością kulturową stanowią integralny element ekosystemów”. Propozycja dotycząca strategii morskiej opiera się na podejściu ekosystemowym i skupia się na zintegrowanym zarządzaniu ludzką działalnością.
Podczas procesu konsultacji partnerów, szczegółowo opracowano zastosowanie podejścia ekostystemowego w środowisku morskim przed przyjęciem strategii. To podejście jest niezmiernie pomocne dla zrównoważonego rozwoju europejskich oceanów i mórz oraz skutecznej ochrony środowiska morskiego. Opiera się na pojęciach takich jak pozytywna jakość ochrony i dobry stan ekologiczny. Powinno ono obowiązywać we wszystkich obszarach, wspólnie z morzami przybrzeżnymi, wodami terytorialnymi, wyłącznymi terenami aktywności gosopodarczej, jak i we wszelkich działalnościach odbywających się w tych obszarach, mających wpływ na środowisko morskie. Wynikiem zatwierdzenia tego podejścia jest dobrze określony sposób działania, wynikający ze zrozumienia celów pochodzących z wizji lub ogólnie założonego stanu, przyjętego dla ośrodowiska morskiego oraz aktualnie obowiązujących zasad i odpowiedzialności. Należy podjąć się realizacji tych celów. Należy monitorować skuteczność podjętych działań za pomocą wskaźników i zamierzeń, które pozwolą na dalsze korekty działań tak aby ostatecznie zagwarantować osiągnięcie celów.
Strategia Morska i nowa Unijna Polityka Morska
Dodatkowo, Komisja Europejska rozpoczyna szeroką debatę na temat Unijnej Polityki Morskiej, która koordynuje aktualne podejście polityki sektorowej. Komisja Europejska opublikowała 7 czerwca 2006 r. Zieloną Księgę, zatytułowaną „W kierunku przyszłej Unijnej Polityki Morskiej: Europejska wizja oceanów i mórz”. Jej zadaniem jest realizowanie celów wytyczonych w Strategii Lizbońskiej oraz zintegrowanie wielu powiązanych ze sobą dziedzin polityki morskiej jak transport, odnawialne źródła energii, handel, turystyka, rybołówstwo, akwakultura, badania morskie, przemysł przybrzeżny i portowy. Strategia Morska będzie stanowić „główną oś środowiskową Unijnej Polityki Morskiej” i będzie uważana za element środowiskowy ogólnej polityki. Zakończył się trwający od od 7 czerwca 2006 do 30 lipca 2007 r. okres konsultacji z obywatelami i partnerami. Wszystkie dokumenty łącznie z Zieloną Księgą i informacjami odnośnie wydarzeń, znajdują się na stronie internetowej Komisji Europejskiej, dotyczącej gospodarki morskiej.
Natura 2000 i Strategia Morska
Zamiast kształtować nowe postanowienia prawne lub wymogi odnośnie wyznaczania Morskich Obszarów Chronionych, porponowana dyrektywa popiera całkowite wdrożenie ekologicznej sieci Natura 2000 w środowisku morskim zgodnie z Dyrektywą Siedliskową i Ptasią, jako istotny wkład w osiągnięciu dobrej jakości środowiska wód morskich.
Z uwagi na środki istotne dla Morskich Obszarów Chronionych, proponowana strategia morska wymaga od państw członkowskich zidentyfikowania tych środków, które powinny być wdrożone z zamiarem osiągnięcia dobrego stanu środowiska. Środki, których zadaniem jest osiągnięcie postawionych celów, ustanowione dla obszarów Natura 2000 wliczonych w region morski, powinny być zamieszczone w ogólnym planie środków na ten region.
Italian to Polish: Piano d'azione a favore della biodiversità General field: Science Detailed field: Environment & Ecology
Source text - Italian Piano d’azione a favore della biodiversità.
La Commissione ha messo a punto un piano d’azione finalizzato a preservare la biodiversità e ad arrestare la perdita di biodiversità sia all’interno delle frontiere dell’Unione europea (UE) che sul piano internazionale.
In effetti urge arrestare le minacce agli ecosistemi onde tutelare il destino della natura sia per il suo valore intrinseco (valore ricreativo e culturale) che per i servizi che essa ci offre (servizi ecosistemici). Tali servizi sono essenziali ai fini della competitività, della crescita e dell’occupazione nonché del miglioramento delle condizioni di vita a livello mondiale.
Questo piano d’azione fissa dieci obiettivi prioritari d’azione ripartiti in base a quattro settori politici (biodiversità nell’UE, biodiversità nel mondo, biodiversità e cambiamento climatico, base di conoscenze). Esso definisce inoltre quattro grandi misure di sostegno (finanziamento, processo decisionale, istituzione di partenariati e istruzione, sensibilizzazione e partecipazione dei cittadini) nonché le azioni di monitoraggio, di valutazione e dir riesame. Il piano d’azione si rivolge sia all’UE sia agli Stati Membri. Le misure del caso dovranno essere adottate entro il 2012 e continueranno ad essere applicate anche oltre questa data.
La biodiversità nell’Unione europea.
Il piano d’azione prevede la salvaguardia degli habitat e delle specie più importanti dell’Unione europea. La realizzazione di tale obiettivo passa attraverso un’attuazione rafforzata di Natura 2000 (designazione e gestione dei siti protetti, coerenza e connettività della rete), attraverso il recupero delle specie più minacciate e, infine, attraverso misure di protezione nelle regioni periferiche.
La protezione sostenibile della biodiversità trascende Natura 2000 e le specie minacciate. E’ per questa ragione che il piano d’azione prevede la salvaguardia e il ripristino della biodiversità e dei servizi ecosistemici nel contesto rurale dell’UE non protetto in maniera specifica. Si tratta, segnatamente, di utilizzare al meglio le disposizioni della politica agricola comune (PAC) con l’obiettivo di salvaguardare i terreni agricoli che presentato un elevato valore naturale e le foreste.
Nella stessa prospettiva, il piano d’azione prevede la salvaguardia e il ripristino della biodiversità e dei servizi ecosistemici nell’ambiente marino dell’UE non protetto. Si tratta di ripristinare gli stock ittici, di ridurre gli effetti sulle specie non bersaglio e sugli habitat marini, segnatamente nell’ambito della politica comune della pesca.
Rafforzare la compatibilità dello sviluppo regionale e territoriale con la biodiversità nell’UE è un altro obiettivo prioritario del piano d’azione; il raggiungimento di tale obiettivo è possibile, in particolare, attraverso una migliore pianificazione a livello nazionale, regionale e locale, che tenga in maggiore considerazione la biodiversità (valutazioni ambientali, progetti finanziati dai fondi comunitari, partenariati fra i responsabili della pianificazione e dello sviluppo).
Un altro obiettivo del piano d’azione consiste nel ridurre sensibilmente l’impatto delle specie esotiche invasive e dei genotipi esotici sulla biodiversità nell’Unione europea. A tal fine sarebbe opportuno formulare una strategia globale in materia, accompagnata da azioni specifiche, compreso un sistema di allarme rapido.
L’UE e la biodiversità nel mondo.
Per rafforzare sensibilmente l’efficacia della governance internazionale per la biodiversità ei servizi ecosistemici, il piano d’azione suggerisce di concentrarsi su un’attuazione potenziata della Convenzione sulla Diversità Biologica e degli accordi connessi.
Il piano d’azione prevede, inoltre, di potenziare notevolmente il sostegno alla biodiversità e ai servizi ecosistemici nell’ambito dell’assistenza esterna dell’UE sul piano finanziario e nei programmi settoriali e geografici.
E’ d’altronde urgente ridurre drasticamente l’impatto degli scambi internazionali sulla biodiversità e sui servizi ecosistemici su scala planetaria, soprattutto per limitare la deforestazione tropicale.
Occorre garantire maggiore coerenza fra questi tre settori: governance, commercio e cooperazione allo sviluppo. E’ inoltre assolutamente necessario adottare misure nei paesi e nei territori d’oltre mare degli Stati membri onde garantire la credibilità dell’operato europeo.
Translation - Polish Plan działania na rzecz różnorodności biologicznej.
Komisja Europejska opracowała plan działania na rzecz ochrony różnorodności biologicznej oraz zahamowania utraty różnorodności biologicznej zarówno na terytorium Unii Europejskiej (UE) jak i na płaszczyźnie międzynarodowej.
Istotnie, konieczne jest powstrzymanie zagrożenia dla ekosystemów w trosce o los przyrody za jej wartość rzeczywistą (wartość rekreacyjna i kulturowa) jak i za pełnione funkcje (usługi ekosystemowe). Funkcje te są zasadnicze na rzecz konkurencyjności, rozwoju oraz zatrudnienia, a także dla poprawy warunków życia na całym świecie.
Plan działania określa dziesięć kluczowych celów działania, podzielonych na podstawie czterech sektorów politycznych (różnorodność biologiczna w UE, różnorodność biologiczna na świecie, różnorodność biologiczna i zmiany klimatyczne, podstawa wiedzy). Poza tym, plan ten definiuje cztery ważne środki wspierające (finansowanie, proces podejmowania decyzji, tworzenie spółek, edukacja, uświadamianie i udział obywateli), a także działania monitoringowe, oceniające i rozpatrzeniowe. Plan działania odnosi się zarówno do Unii Europejskiej jak i do Państw Członkowskich. Środki działania powinny zostać przyjęte w ciągu roku 2012 i będą nadal stosowane po tym okresie.
Różnorodność biologiczna w Unii Europejskiej
Plan działania obejmuje ochronę siedlisk przyrodniczych i najważniejszych gatunków Unii Europejskiej. Wykonanie takiego zadania odbywa się w oparciu o wzmocnioną realizację programu Natura 2000 (wyznaczenie oraz zarządzanie obszarów chronionych, spójność i łączność sieci), odnowę gatunków najbardziej zagrożonych i, ostatecznie, w oparciu o środki ochrony na terenach peryferyjnych.
Zrównoważona ochrona różnorodności biologicznej wpisuje się w szerszy kontekst sieci Natura 2000 i zagrożonych gatunków. Dlatego więc plan działania obejmuje ochronę i odtworzenie różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemowych na obszarach wiejskich UE, które nie są chronione w ścisły sposób. Należy jak najlepiej spożytkować rozporządzenia pochodzące ze wspólnej polityki rolnej z zamiarem ochrony terenów rolnych o wysokiej wartości przyrodniczej oraz lasów.
Z tej samej perspektywy, plan działania obejmuje ochronę oraz odnowę różnorodności biologicznej oraz funkcji ekosystemowych w niechronionym środowisku morskim Unii Europejskiej. W szczególności, w dziedzinie wspólnej polityki rybołówstwa, do zadań należy przywrócenie zasobów ryb, zredukowanie niekorzystnych wpływów na gatunki występujące powszechnie oraz na siedliska morskie.
Kolejnym celem priorytetowym planu działania jest utrwalenie dopasowania rozwoju regionalnego i terytorialnego za pomocą różnorodności biologicznej w UE. Realizacja takiego zadania jest możliwa, szczególnie poprzez lepsze planowanie na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, które zwraca większą uwagę na różnorodność biologiczną (ocenianie środowiskowe, projekty finansowane przez fundusze unijne, spółki między władzami odpowiedzialnymi za planowanie i rozwój).
Kolejnym zadaniem planu działania jest znaczna redukcja niekorzystnego wpływu inwazyjnych gatunków egzotycznych oraz genotypów egzotycznych na różnorodność biologiczną w Unii Europejskiej. W związku z tym, należałoby opracować globalną strategię, popartą ścisłymi działaniami, łącznie z systemem szybkiego sygnalizowania.
Unia Europejska i różnorodność biologiczna na świecie.
Aby znacznie zwiększyć skuteczność działania międzynarodowego nadzoru na rzecz różnorodności biologicznej oraz funkcji ekosystemowych, plan działania proponuje aby skupić się na intensywniejszej realizacji Konwencji o Różnorodności Biologicznej i jej porozumień.
Ponadto, plan działania przewiduje znaczne zwiększenie wsparcia w kwestii finansowej i w sektorowych programach operacyjnych i geograficznych na rzecz różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych w ramach unijnej pomocy zewnętrznej.
Przede wszystkim, aby ograniczyć karczowanie lasów tropikalnych, konieczne jest radykalne zredukowanie niekorzystnego wpływu, jaki wymiany międzynarodowe wywierają na różnorodność biologiczną i funkcje ekosystemowe w skali globalnej.
Należy zagwarantować lepszą synergię między trzema sektorami: polityka rządowa, handel i współpraca rozwojowa. Poza tym, aby zagwarantować wiarygodność działań europejskich, wprowadzenie środków działania w krajach i na terytoriach zamorskich państw członkowskich jest absolutnie niezbędne.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - Scuola Superiore per Mediatori Linguistici, graduate in 2013
Experience
Years of experience: 16. Registered at ProZ.com: Aug 2012.
Expertise 